Ben Julia Quinn'i severim. Herkes gibi Bridgerton serisini okuyanlardanım. Üstelik hiç sıkılmadan ve üst üste... Amma velakin bu kitapta bir şey olmamış. Şaşırdım açıkçası çünkü çok hevesli başlamıştım.

Kitap ne yazık ki yeniden okumak isteyeceğim türden bir kitap değildi. Öyle çok kötü de diyemem tabii, ne de olsa yazarı Quinn ama ne bileyim. Neden böyle olmuş anlamadım. Diyaloglar yersiz derecede uzamış. Tam olarak oturmuş bir konu bile yok gibiydi. Tamamen Marcus'ın hastalanması üzerine sayfalar ilerledi durdu. Kitabın büyük bir kısmında Marcus zaten baygındı. Diğer kısmında da Honoria ona öfkeliydi. Birkaç sayfada birliktelerdi onda da ben bile ne olduğunu anlamadan hop kendilerini yatağa attılar.

Gerçekten şaşırdım aslında. Başka bloglardaki yorumlara şöyle bir baktım. Bayılanlar var :) Kişisel zevk tabii bu bir şey diyemem ama benim fikrimce bu kitaba "çok iyi" demek yanlış bir yönlendirme olur. Yani, kitapta olay yok (:

Burada kurgu vermiş olacağım, isterseniz okumayın ama yazmam gerek. Kitap şundan ibaret: Marcus ve Honoria uzun bir süre sonra karşılaşır, Marcus ayağından yaralanır ve kitabın büyük bir kısmında hasta yatar, Honoria ona bakar. Sonra bir bakışma eşliğinde ikisi de birbilerine aşık oldukları konusunda aydınlanırlar ve Marcus daha ilk sevgi ima eden cümlesini kurduğunda birlikte olurlar. Daniel ile Marcus'un küçük kavgası ve mutlu son. Üstelik son iki cümlemdekiler son bir kaç sayfaya sığdırılmış, biraz karalamavari olmuş.

Dediğim gibi kitap çerez gibi bir şeydi ama ne yazık ki benim için Quinn'in kaleminden çıkmasını beklemeyeceğim kadar kurgu ve olay yoksunuydu. Sanki canı sıkılmışta oturmuş öylesine karalamış gibi. Üstelik çeviri hatları da çok yoğun olmasa da dikkat çekici boyuttaydı. Son zamanlarda çok yorumumu görmemiş olsanız da Tarihsel Aşk Romanları konusunda iyi bir okuyucuyumdur. O yüzden bu kitaba 5 üzerinden ancak 2,5 verebilirdim.

Kabul ediyorum ben biraz zor beğenen bir okurum ama o kadar da değil. Bu yorumum da gerçekten kitabın hak ettiği yorumdur bence. Çünkü ben kitabı hiç beğenmesem bile yazara ve sarf ettiği onca emeğe saygısızlık etmemeye büyük bir özen gösteren birisiyim. Bugün Kayıp Dük'ü okumayı planlıyordum ama emin değilim. Duruma bakacağım artık :D

Eklemeden de geçmeyeyim. Kitapta Quinn'in benim için de Quinn olduğu yerler vardı (: Kitabın mizahı... Yazarın eğlenceli dilini ve keyifli mizah anlayışını okuyanlar zaten bilir. Bu kitapta da o üslubu değişmemiş. Bazı bölümlerde gerçekten güldüm ve bundan da cidden keyif aldım

Son yorumum: Eğer vakit geçirmek için okumalık bir kitap istiyorsanız, alın elinize keyifli vakit geçireceksiniz. Ama öyle bayılmalık bir roman beklemeyin bence.

Bu arada bu da benim bu blogdaki ilk kitap yorumum oldu. Oysa Kuralsız'ı daha önce okumuştum. Nedense bir türlü onun yorumunu yazamadım (: Umarım onu da en kısa sürede yapacağım. Yine de okumak isteyenler var ise, buyrun kitabın konusu:

CENNET GİBİ 

Bazen yalnızca arkadaş olmak yetmez, âşık da olursun. 

Honoria Smythe-Smith: 

A) Berbat keman çalıyor
B) Çocukken ona takılan 'Böcek' isminden dolayı hâlâ kırgın
C) Ağabeyinin en iyi arkadaşına KESİNLİKLE âşık değil
D) Hepsi 

Marcus Holroyd: 

A) Chatteris Kontu
B) Üzücü şekilde ayağını burkmaya eğilimli
C) En iyi arkadaşının kız kardeşine KESİNLİKLE âşık değil
D) Hepsi 

İkisi beraber: 

A) Bolca çikolatalı pasta yiyorlar
B) Korkunç bir hastalığı ve dünyanın en kötü müzik gösterisini atlatıyorlar
C) Çaresizce birbirlerine âşık oluyorlar
D) Hepsi 

Bu bir JULIA QUINN kitabı, bu yüzden cevapları biliyorsunuz değil mi?